Onze laatste dagen in Schotland besteden we in het oude
koninkrijk Fife. We rijden van Pitlochry eerst naar Perth. Eigenlijk is het
iets ten Noorden van de stad gelegen Stone Palace de belangrijkste
bezienswaardigheid, maar we hebben na Blair Castle wel even genoeg kastelen
gezien en houden het bij een wandeling door het compacte centrum van deze
vroegere hoofdstad van Schotland en ooit belangrijke marktstad. We moeten het
bezoek helaas bekopen met een bon voor fout parkeren. Bij het parkeerterrein
staat weliswaar aangegeven dat het verboden is voor caravans maar wij vinden
onszelf geen caravan. Bovendien past onze camper precies tussen de lijntjes van een normale
parkeerplaats. Kennelijk heeft de dienstdoende parkeerwachter toch andere
normen en regels. Hoewel we de afgelopen weken vaak op dergelijke plaatsjes
hebben gestaan, brengt deze bon ons wel aan het twijfelen. Als alle voor caravans
ongeschikte parkeerplekken ook voor campers verboden zijn, dan blijven er zo nu
en dan weinig parkeermogelijkheden over, vrezen we.
Edit: We hebben een brief geschreven naar het gemeentebestuur van Perth met uitleg van de situatie. Resultaat is dat de parkeerboete is kwijtgescholden en dat we een zeer vriendelijke brief terug kregen, waarin ons werd gevraagd toch vooral Perth bij een volgend bezoek niet over te slaan.
Edit: We hebben een brief geschreven naar het gemeentebestuur van Perth met uitleg van de situatie. Resultaat is dat de parkeerboete is kwijtgescholden en dat we een zeer vriendelijke brief terug kregen, waarin ons werd gevraagd toch vooral Perth bij een volgend bezoek niet over te slaan.
Ook in St. Andrews rijden we even vruchteloos rond, totdat
we bij de East Sands, voorbij de kathedraal en het kasteel, ten oosten van de
stad, een (gratis) parkeerplaats vinden. Over het Coastal Path is het 10
minuten terug lopen naar de stad. We bekijken de ruines van de kathedraal, waar
zelfs een weggetje door heen loopt, en we wandelen naar het oudste college van
de Universiteit. St. Andrews heeft na Oxford en Cambridge de oudste
universiteit van het Verenigd Koninkrijk en in ieder geval de oudste van
Schotland. Onder andere Prins William studeerde hier. De andere trekpleister
van St. Andrews is – vooral voor golfers – de eerbiedwaardige golfbaan, de
oudste en meest prestigieuze van Schotland. Het spel heet hier te zijn
uitgevonden! De toegang tot de baan ligt voor een rij statige huizen. We zien
heel wat dure, fraaie auto’s en mannen – meest al op leeftijd – met soms
onwaarschijnlijk bruine hoofden met hun golftassen slepen en hun balletjes
slaan. In de omgeving rijgen de golfhotels en golfwinkels zich aaneen. Om op de
baan te mogen spelen,, moet je overigens wel lid zijn van deze golfclub.
Het weer is deze dagen nogal wisselvallig en onder de buien
door rijden we vanaf St. Andrews de aantrekkelijke kustroute van het oude
koninkrijk Fife. Die voert langs schattige vissersplaatsjes als Crail,
Anstruther, Pittenweem en St. Monans met ieder zeer pittoreske haventjes en
rijtjes huizen. Opvallend zijn de pannendaken en de trap- en klokgeveltjes.
Beide komen voort uit de banden, die de streek van oudsher had van Holland. Het
hier gewonnen zout werd in vorige eeuwen naar Holland geëxporteerd en de
schepen namen op de terugweg dakpannen als ballast mee. Kennelijk inspireerden
de Nederlandse gevels de schippers ook om die bouwwijze op hun eigen huizen toe
te passen.
De met bruine borden aangegeven kustroute voert vanzelf naar
de bruggen over de Firth of Forth, ten westen van Edinburgh. De beroemde ijzeren
spoorbrug is een voorbeeld van de industriële bouw aan het einde van de 19e
eeuw. Het gevaarte is meer dn 2400 meter lang en komt op heel wat
ansichtkaarten voor. Wij passeren in de stromende regen het water over de er
naast liggende verkeersbrug. Later bekijken we de brug nog eens goed vanuit
South Queensferry.
Edinburgh slaan we deze keer over. We zijn er al eens
geweest en de stad is ook gemakkelijk met een stedentrip vanuit Nederland te
bezoeken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten